Dlaczego wspieranie zdolności dzieci jest b. ważne i kto odgrywa dużą rolę w zrealizowaniu wszystkich potencjałów, jakimi dysponuje zdolne dziecko.
W rozwoju dziecka bardzo duże znaczenie mają trzy czynniki tj. wyposażenie genetyczne, środowisko domowe i szkolne. Dlatego, zarówno rodzice i nauczyciele odgrywają ważną rolę w pełnym zrealizowaniu wszystkich potencjałów, jakimi dysponuje zdolne dziecko. Wymaga to jednak właściwej postawy i dużego zaangażowania ze strony nie tylko rodziny, ale także szkoły, a właściwie od pozycji zajmowanej przez szkołę pod względem poziomu i wyników nauczania, a także od samego nauczyciela. Jeżeli chodzi o szkołę, to powinna być:
- otwarta na nietypowość w zachowaniu,
- doceniać samodzielność i nie traktować ucznia zdolnego jako uciążliwego członka zespołu klasowego.
Nauczyciel natomiast powinien: cenić twórcze myślenie, twórczą atmosferę w klasie, wspierać i doceniać inicjatywę wychowanków w uczeniu się, nie narzucać schematów, wychowywać ludzi o bystrym umyśle. Nauczyciel jako animator powinien tworzyć takie środowisko wychowawcze, które pozwala na rozwój uzdolnień, przydziela trudniejsze zadania do rozwiązania, zaspakaja ciekawość dzieci w różnych sferach. Jego rola polega na stymulowaniu rozwoju, kształtowaniu wiary we własne możliwości, na zapewnieniu swobody i poczucia bezpieczeństwa. Powinien poświęcać swój czas na przygotowanie się do zajęć z nimi, a co najważniejsze musi być twórczy.
Ponieważ dziecko w wieku przedszkolnym samo z własnej inicjatywy nie wybierze zadań, które są dla niego trudne, dlatego zadaniem n-la jest opracowanie takiego indywidualnego planu zajęć, by dziecko zdolne samo dokonywało wyborów, nie narzucać im tempa, stwarzać możliwości indywidualnego stylu pracy, inspirować i co najważniejsze, motywować do aktywności i tak kierować ich aktywnością by najlepiej się rozwijali.
Narzędzia motywacyjne, które może stosować n-l w pracy to: pochwała, krytyka, ocena, a najważniejszą motywacją dla dziecka jest właściwa postawa samego nauczyciela.. Chwalić należy za: osiągnięcia, włożony wysiłek, wytrwałość, postępy, a nie samo dziecko. Inną formą motywowania jest krytyka. I tutaj pojawia się pytanie: czy krytykować? Tak, ale tylko wtedy, gdy są ku temu powody. Krytykować w sposób delikatny, lecz stanowczy, nie raniąc przy tym jego uczuć. Zadaniem krytyki oprócz wskazania popełnionych błędów jest również zmotywowanie. Jeszcze inną formą motywacji jest rywalizacja. Niestety, daje pozytywne efekty tylko tym, którzy zwyciężają u pozostałych powoduje lęk lub zniechęcenie.
Bardzo istotne w pracy z dzieckiem zdolnym jest wsparcie rodziców. Umiejętność radzenia sobie w szkole do pewnego stopnia zależy od zachęty rodziców i od tego, z jakiego domu pochodzi. „Dobra” rodzina wpływa korzystnie na rozwój i poziom funkcjonowania procesów poznawczych tj. mowy i zdolności rozumowania, a właściwe oddziaływanie wychowawcze sprzyja rozwojowi intelektualnemu dzieci, kształtowaniu poczucia własnej wartości, podejmowaniu przez dziecko aktywnych działań, wytrwałości w pokonywaniu trudności, pilności i odporności. Podkreślić tutaj należy postawę demokratyczną rodziców, która stwarza atmosferę stymulującą aktywność dziecka, a wraz z nią wpływa na rozwój intelektualny. Ważne jest by rodzice swoją postawą bardziej sprzyjali rozwojowi niż weń ingerowali, by akceptowali dziecko, wychodzili vis a vis jego potrzebom, by nie stawiali nadmiernych wymagań. Dziecko zdolne, które przede wszystkim jest dzieckiem, potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, przynależności, akceptacji i zrozumienia. Musi odczuwać, że ktoś się nim interesuje. Pozytywna interakcja między dzieckiem i rodzicami stwarza, bowiem solidne podstawy pod przyszłe osiągnięcia dziecka, stanowi podbudowę pod wszystko, co w przyszłości będzie robić ich pociecha, czyli jego przyszłe życie. Dlatego też nie powinni narzucać dziecku wielu norm, lecz powinni pozwolić mu pytać, patrzeć, słuchać, dotykać, czyli otwierać przed nim świat. Wspierając swoje dzieci powinni wiedzieć, że są pierwszymi, a na pewno najważniejszymi nauczycielami dla swoich dzieci. Są dla nich wzorcem i modelem do naśladowania.
W obecnych czasach, praca z dzieckiem zdolnym już od najmłodszych lat nabiera szczególnego znaczenia, ponieważ współczesny świat stawia, co raz to większe wymagania. Wspierając jego rozwój, dajemy mu szanse by stało się:
- otwarte na ludzi i ciekawe świata;
- otwarte na zadania, skuteczne w działaniu;
- odważne, samodzielne, gotowe do podejmowania ryzyka
- odpowiedzialne za siebie, wierzące w siebie.
Ponieważ przyszłością każdego społeczeństwa są ludzie zdolni, dlatego od najmłodszych lat należy otoczyć ich opieką, rozbudzać ich zainteresowania, aktywność poznawczą i twórczą postawę, by w pełni mogli wykorzystywać swoje predyspozycje psychofizyczne. Dlatego dzisiejsze przedszkola, szkoły, muszą rozpoznawać talenty swoich uczniów, by w pełni rozwijać ich uzdolnienia i zainteresowania. Pomoc dziecku zdolnemu, wsparcie ze strony najbliższego środowiska (rodziny, szkoły, nauczyciela), jest dla dziecka motywacją do systematycznej pracy i „kluczem” do osiągnięcia sukcesu..