Dzień dobry. Dziś doskonalić będziemy umiejętności matematyczne. Dowiemy się, co to są liczby parzyste i nieparzyste. Na początek jednak zapraszamy Was do rozwiązania zagadek związanych z Wielkanocą.
- Zagadki
- Jajko białe, żółte, malowane na Wielkanoc do koszyka szykowane. (pisanka)
- Nie miauczą, lecz kwitną, białe albo szare.
Znajdziesz je na wierzbie, gdy się kończy marzec. (bazie) - Upleciony ze słomy, z wikliny, chętnie nosi owoce, jarzyny.
- Do kościoła z nim idziemy i białą serwetką okryjemy. (koszyk)
- Żółciutkie kuleczki za kurą się toczą. Kryją się pod skrzydła, gdy kota zobaczą. (kurczątka)
- Ma duże uszy, po łące kica. Boi się wilka, boi się lisa. (zając)
- Przeważnie jestem biały i na stole leżę.
Kładą na mnie sztućce, stawiają talerze. (obrus) - Ten prawdziwy na śniadanie wychodzi na łąkę,
ten cukrowy raz do roku ozdabia święconkę. (baranek) - Tańczy się go żwawo, parami lub w kole, inny – słodki leży na świątecznym stole. (mazurek)
2. Dzieci wykonują zadanie na karcie pracy str. 5.
3. Rozpoznawanie liczb parzystych i nieparzystych.
Drogi Rodzicu: Usiądź z dzieckiem naprzeciwko siebie i poprowadź rozmowę:
–Będziemy liczyć w specjalny sposób. Jedną liczbę mówimy głośno, a drugą„w myśli” (jeżeli dziecko ma problem z liczeniem „w myśli”, możemy zmienić polecenie na liczenie „po cichu”). Zaczynamy: jeden (rodzic kładzie palec na ustach i sygnalizuje milczenie),…trzy (gest pokazujący milczenie), … pięć (gest), … siedem (gest) … itd. (dziecko liczy w taki sposób do 10).
– Liczby, które mówiliśmy głośno, nazywamy nieparzystymi, a te, które mówiliśmy„w myśli” to parzyste.
– Teraz liczymy tak: parzyste głośno, nieparzyste „w myśli”. Zaczynamy od jeden. Jeden to liczba nieparzysta, a więc liczymy: … dwa, … cztery, …sześć, … osiem itd.
– Liczymy jeszcze raz. Teraz głośno nieparzyste, „ w myśli” parzyste: jeden, …trzy,… pięć, … siedem … itd.
– Liczymy głośno parzyste, „w myśli” nieparzyste: … dwa, … cztery, … itd.
– Na koniec zabawimy się tak: ja będę mówić liczby nieparzyste, a Ty parzyste. (Jeżeli dziecko ma problem z tą zabawą możemy bawić się z użyciem kartek z liczbami i po kolei wskazywać każdą liczbę, którą akurat wymieniamy).
4. Do rozróżniania liczb parzystych i nieparzystych możemy wykorzystać różne liczmany, np. fasolki, guziki, koraliki, klocki, itp (to, co mamy dostępne w domu). Dzieci pod liczbą z kartonikiem układają (parami) tyle fasolek, ile wskazuje liczba z kartonika (jak na załączonym zdjęciu). Po ułożeniu fasolek, dzieci widzą, przy których liczbach wszystkie fasolki mają pary, a przy których są fasolki bez par. Liczby z parami to liczby parzyste, te przy których są fasolki bez par – to liczby nieparzyste.
Można wykorzystać ułożone liczmany do dalszej zabawy, np. dodawać liczby parzyste ze sobą, nieparzyste, dodawać liczby parzyste z nieparzystymi, porównywać liczby między sobą, mówić o sąsiednich liczbach, np. sąsiadami liczby 6 są z lewej/z prawej strony…, odczytywać liczby, mówić, która z liczb jest większa o 3 od podanej, itp.
5. Gra dla chętnych
Przygotowanie gry „W kartofla„. Wyjaśnianie reguł.
Kładziemy na podłogę, bądź na stół duży arkusz papieru. Rodzic zaczyna rozmowę:
– Nauczymy się nowej gry, która nazywa się gra„W kartofla”. Ja jestem jedną drużyną, a Ty drugą. Teraz zrobimy losowanie, które ustali, czyje są liczby parzyste, a czyje nieparzyste. Biorę w dłonie dwa klocki: ten (pokaz) to liczby parzyste, a ten (pokaz) nieparzyste. Odwracam się (daje do zrozumienia, że kilkakrotnie przekłada klocki). Gotowe. Która ręka? – dziecko wybiera rękę zdanym klockiem – rodzic tłumaczy, które liczby wylosowało dziecko np. dziecko – parzyste, rodzic – nieparzyste).
– Możemy zacząć przygotowywać planszę do gry.
Rodzic zaczyna, ponieważ wylosował liczby nieparzyste – mówi i zapisuje „1” , dziecko podaje kolejną liczbę (parzystą tak jak wylosowało) „2”itd. Aż do 10.Rodzic zapisał na planszy liczby od 1 do 10.Tak jak na poniższym rysunku.
Teraz dziecko koloruje kółeczka ze swoimi liczbami na czerwono, rodzic na niebiesko. Rodzic wyjaśnia:
–Gra polega na łączeniu liczb od jednego do dziesięciu.
–Łącząc liczby trzeba uważać. Jeżeli się przetnie linię, otrzymuje się punkt karny.
–Jak jest trudno, można jechać przez „mosty”. Są to kółka. W naszej grze są mosty parzyste i mosty nieparzyste. Wiadomo do kogo należą te mosty. Tobie wolno korzystać z mostów parzystych (kółka czerwone), mi z mostów nieparzystych (kółka niebieskie).
–Zacznę ja,bo pierwsza liczba „1” jest liczbą nieparzystą. Ja połączę „1” z następną liczbą czyli „2”.
–Teraz Ty. Połącz liczbę dwa z następną (wykonuje).
– Znowu ja (rodzic łączy liczbę trzy i cztery).
– Dziecko łączy cztery i pięć.
– Rodzic łączy pięć i sześć.
–Teraz masz trudne zadanie. Masz połączyć sześć i siedem. Możesz skorzystać z mostu (gest), bo to jest most parzysty, albo wybrać okrężną drogę (dziecko wybrało drogę przez most).
–Dziecko połączy sześć i siedem – przechodząc przez swój mostek–czyli liczbę dwa.
– Rodzic łączy dalej siedem i osiem.
– Dziecko łączy osiem i dziewięć.
–Teraz ja mam trudne zadanie muszę połączyć 9 i 10. Mogę wybrać drogę okrężną albo most nieparzysty–wybieram most.
Plansza wygląda teraz tak:
Rodzic oświadcza: Udało się! Nie ma punktów karnych, jest remis. Nikt nie wygrał ani nie przegrał. Było łatwo, tylko dziesięć liczb.
Drogi rodzicu dla utrwalenia zabawy zagraj z dzieckiem jeszcze raz. Wasza plansza może zawierać więcej liczb, a kółka z liczbami mogą być rozmieszczone w dowolny sposób. Powyższa zabawa przybliży dziecku pojęcie liczb parzystych i nieparzystych, jak i ułatwi ich rozpoznawanie. Jeżeli dziecku spodobały się gry matematyczne warto w nie grać w wolnym czasie.
Źródło: „Dziecięca matematyka” E. Gruszczyk–Kolczyńska, E. Zielińska.